Mijn beeldend werk gaat net als mijn werk als psychotherapeut / docent over de kwetsbaarheid van de mens, de natuur en vooral die van het kind. Het kind, weerloos, moet zich beschermen. Het kiest - niet bewust - zijn eigen overlevingsstrategieën, ook als het opgroeit in een veilige omgeving.

In bloemen vind je die kwetsbaarheid terug, in de beschermingsvormen, in het wegduwen van gevaar, in het overleven. Kan de bloem, het kind zich verder ontwikkelen, is er genoeg ruimte om te groeien, of wordt het beschadigd?
En dan, blijven overlevingsstrategieën nodig? Wordt het kind, de volwassen mens ingepakt in angst, moet het zich blijven verweren met een schild of agressie, in de breedste zin van het woord? Kan de afweer ontmanteld worden en is groei naar vrijheid mogelijk...?

Een andere parallel zijn zaaddozen. Zij beschermen hun zaadjes soms honderden jaren. Pas in de juiste biotoop kunnen zij ontkiemen en mogelijk uitgroeien (zie Afrikaanse bootjes, beeldhouwwerk).

In mijn beeldend werk tracht ik de ziel / het authentieke te vinden in de natuurlijke en evenwichtige vormen van kleine bloemen, fossielen, zaaddozen, ruige hooggebergten, mensen.

Al kan de afweer agressief zijn, het heeft zijn nut en betekenis.  Schoonheid echter is te zien in het allerkleinste, soms ook in de afweer.

Marike Steeman